Wstęp do słownika znajduje się przy oryginalnym wpisie, z którego został przeniesiony (link).

Ale: piwo przefermentowane drożdżami górnej fermentacji.

Brzeczka: to odfiltrowany płynny ekstrakt, który powstaje ze słodu po zacieraniu.

Brązowa butelka: chmiel zawarty w piwie psuje się pod wpływem światła, dlatego domowi piwowarze używają ciemnych butelek. Na zielone lub przeźroczyste butelki mogą sobie pozwolić koncerny, które stosują odporny na działanie światła koncentrat chmielowy lub używają na tyle mało chmielu, że lekkie jego zepsucie nie pogarsza znacznie smaku, za to wzmacnia go (charakterystyczny aromat piw w zielonych butelkach).

Chmielenie: dodawanie chmielu do brzeczki. Chmielić można na ciepło (podczas gotowania brzeczki) i na zimno (na kilka dni przed butelkowaniem dosypuje się go do przefermentowanego piwa).

Dekantacja: zlewanie piwa lub brzeczki znad osadu znajdującego się na dnie naczynia.

Drożdże piwne: wyselekcjonowane szczepy drożdży, które najlepiej czują się w brzeczce piwnej. Dzielimy je na drożdże fermentacji dolnej i górnej.

Ekstrakt słodowy: gotowa, sproszkowana albo zagęszczona brzeczka, której można użyć zamiast zacierania (dla wygodnych).

Lager: piwo dolnej fermentacji. Słowo wywodzi się od lagerowania, czyli leżakowania. Piwa tego typu muszą dojrzewać znacznie dłużej niż „górniaki”.

Młóto: lub inaczej wysłodziny, to pozostałe po zacieraniu i wysładzaniu resztki słodu. Kury je uwielbiają więc jeżeli jakieś macie to powinniście zacząć warzyć piwo.

Próba jodowa: badanie, czy w zacierze występuje jeszcze skrobia. Polega na kapnięciu zacierem na białą powierzchnię i skropieniu go roztworem jodu. Jeżeli płyn będzie miał granatowe zabarwienie to zacier zawiera jeszcze skrobię, a jeżeli czerwone, żółte lub zielone, to spokojnie możemy kończyć tę część roboty. To dużo kolorów do opanowania dla mężczyzny, ale prosta zasada – ciemne złe, jasne dobre, jeszcze nigdy mnie nie zawiodła.

Refermentacja: domowy sposób na nagazowanie zabutelkowanego piwa. Polega na dosypaniu niewielkiej ilości cukru do butelki przed napełnieniem lub wymieszanie rozpuszczonego cukru z całym piwem do rozlewu przed butelkowaniem. Pozostałe w piwie drożdże zjadają cukier w zamkniętej już butelce i w ciągu tygodnia nagazują piwo. Ilość cukru musi być ściśle odmierzona(ok. 3gr na butelkę 0,5l), aby butelki nie zmieniły się w szklane granaty odłamkowe. Dodaje 0,4 – 0,5% alkoholu w gotowym piwie.

Warka: piwo powstałe podczas jednego warzenia. Nie jest to określona wielkość, bo zależy od użytego sprzętu.

Warząchew: łyżka piwowara, zwykle drewniana.

Wysładzanie: Płukanie wodą pozostałego po zacieraniu słodu w celu odzyskania jak największej ilości cukru.

Pojemnik fermentacyjny: naczynie używane do fermentacji piwa. Może to być wiadro, beczka lub specjalny fermentor stożkowy.

Zacieranie: proces przekształcania skrobi zawartej w słodzie na proste cukry. Polega na wymieszaniu go z wodą i utrzymaniu odpowiedniej temperatury.